ŚWIATŁO, KTÓRE UTRACILIŚMY JILL SANTOPOLO

Światło, które utraciliśmy przeczytałam kilka dni temu, ale jakoś nie mogłam zebrać się do tego, by napisać kilka słów na jej temat. Musiałam sobie wszystko poukładać. I w końcu nadszedł ten dzień, dzień premiery, kiedy zdecydowałam się wam o tej książce opowiedzieć.

Lucy i Gabe poznają się w dość pamiętnym dniu nie tylko dla nich, ale dla całej ludzkości. Kiedy to wierze WTC runęły, oni przebywali razem na uczelni. To wydarzenie sprawiło, że zaczęli inaczej patrzeć na świat : postanowili czerpać z życia  to co najlepsze, ponieważ jest kruche i wystarczy chwila by wszystko przepadło. Oprócz tego, między tą dwójką coś zaiskrzyło, połączyła ich silna więź, mimo że widzieli się po raz pierwszy. Jedak potem wszystko się popsuło... Gabe wyjechał, by spełniać swoje marzenia, a Lucy została sama. Odtąd będzie musiała podejmować decyzje, które nie raz złamią jej serce. Czy mimo wszystko pierwsza miłość okaże się tą jedyną, na całe życie?

Po przeczytaniu opisu spodziewałam się zwykłej, przyjemnej historii miłosnej, która mi się spodoba, aczkolwiek szybko o niej zapomnę. Tyle, że to nie do końca taka książka. Światło, które utraciliśmy przepełnione jest smutkiem i tęsknotą. Wprawdzie są tutaj schematy, zakończenia bardzo szybko się domyśliłam, ale wynagradza to świetny styl pisania autorki, a przez całą książkę się wręcz 'płynie'. Czułam, że lada moment coś złego może się wydarzyć, dlatego czytałam słowo za słowem, rozdział za rozdziałam, aż spostrzegłam, że to już koniec.

Fabuła tej książki opiera się na kilku latach z życia bohaterów. Mimo że Lucy i Gabe nie utrzymują ze sobą stałego kontaktu, to ich losy w magiczny sposób co jakiś czas się przeplatają. Cieszę się, że ukazany jest tu tak długi okres czasu, gdyż w ten sposób wszystko wydaje się bardziej rzeczywiste. Śledzimy jak na przestrzeni lat kobieta stara się zapomnieć o starej miłości, cieszyć się chwilą i tym co ma. Jednakże nie zawsze to się udaje, ponieważ każde kolejne spotkanie po latach wywołuje nowy ból, a uczucie na nowo się odradzała. To było naprawdę coś niesamowitego.

Jill Santopolo zastosowała tu bardzo ciekawy zabieg. Narracja jest pierwszoosobowa, jednakże Lucy opowiada całą historię zwracając się do Gabe'a. Muszę przyznać, że nigdy wcześniej się  takim czymś nie spotkałam, ale spodobało mi się to.

Bardzo podoba mi się także motyw fotografii, który przypisany jest do Gabe'a i odgrywa dość istotną rolę. Jest pośrednikiem rozłąki, ale także wyrażania uczuć. Nie chcę wam za dużo o tym opowiadać, gdyż pragnę byście sami odkryli wszystkie smaczki tej powieści.

Na koniec muszę jeszcze wspomnieć o  cudownej okładce, która doskonale pasuje do tej książki. Miasto w tle, kolory jakie tutaj zastosowano i ci ludzie stanowią doskonałe połączenie oddające klimat tej historii  w 100% .

Światło, które utraciliśmy to piękna wzruszająca historia o niełatwej miłości i tęsknocie, ale nie tylko. Pokazuje codzienne życie, które nie zawsze usłane jest  płatkami róż. Poruszane są tu także problemy rodzinne, oraz to, że jedna sytuacja, jeden moment może zmienić całe nasze życie i zburzyć to co dotychczas zbudowaliśmy. Pokazuje wzloty i upadki oraz próby stworzenia wszystkiego od początku.

Dajcie znać, czy planujecie się z nią zapoznać :) 

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję wydawnictwu Otwartemu.